Τα τελευταία χρόνια η έννοια αυτοφροντίδα ακούγεται όλο και πιο συχνά στο δημόσιο λόγο. Είναι, όμως, μία λέξη που πολύ συχνά λέμε, αλλά πολύ σπάνια πράττουμε. Ακούγεται σαν κάτι απλό και καθημερινό, όπως το να κάνουμε ένα ωραίο μπάνιο ή να φάμε ένα ωραίο φαγητό, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι πιο σύνθετο που χρειάζεται καθημερινή επανάληψη.
Η αυτοφροντίδα, αν μπορούμε να δώσουμε έναν ορισμό, είναι η συνειδητή επιλογή συμπεριφορών και στάσεων ζωής που θα μας βοηθήσουν να είμαστε και να νιώθουμε υγιείς. Θα λέγαμε ότι είναι αυτές οι μικρές, στοχευμένες ενέργειες που κάνουμε επανειλημμένα προκειμένου να αποφορτιστούμε και να αναζωογονηθούμε. Αφορούν τόσο το πνεύμα όσο και το σώμα. Για να μπορέσουμε να βάλουμε την αυτοφροντίδα στο πρόγραμμα, χρειάζεται για αρχή να ακούσουμε τις ανάγκες και το σώμα μας. Χρειάζεται πρόθεση και εξάσκηση καθημερινά για να μην αμελούμε τα γεύματά μας, τον ύπνο μας ,την ξεκούραση μας, την υγιεινή μας. Όλα αυτά τα μικρά πράγματα, δηλαδή, που στο τέλος συνθέτουν την καθημερινότητά μας. Κυνηγάμε στόχους, την επόμενη επιτυχία, είμαστε εργασιομανείς, ξοδευόμαστε στα social media και τις οθόνες μας, και στο τέλος ξεχνάμε να μας φτιάξουμε μία όμορφη ζωή.
Χρειαζόμαστε πάντα και αδιαπραγμάτευτα το χρόνο για τον εαυτό και τις ανάγκες μας, ανεξάρτητα από τη φάση ζωής μας ή το πόσες υποχρεώσεις έχουμε. Εκείνο το ιδανικό «εκεί και τότε» που περιμένουμε για να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας, μάλλον δεν θα έρθει ποτέ. Η αυτοφροντίδα είναι στο «εδώ και τώρα».
Συχνά, μάλιστα, έχουμε τη στρεβλή πεποίθηση πως αν θυσιάσουμε ο,τιδήποτε καλό για εμάς, θα κάνουμε μεγαλύτερο καλό στους γύρω μας. Πολλοί άνθρωποι νιώθουν πως έχουν έρθει σε αυτόν τον κόσμο για να βοηθούν και να εξυπηρετούν άλλους ανθρώπους, και όταν τους ζητάς να κάνουν κάτι για τον εαυτό τους, σου λένε « Όχι εντάξει, καλά είμαι. Και τι να κάνω δηλαδή; Να νοιάζομαι μόνο για μένα, λες και είμαι εγωιστής;». Πολλές φορές, ακόμη, ακούμε τη φράση «Εδώ ο κόσμος καίγεται…».Η αλήθεια, όμως, είναι, ότι ακόμα και όταν ο κόσμος καίγεται, για τον καθένα από εμάς εξακολουθεί να υπάρχει ένας ζωτικός μικρόκοσμος που χρειάζεται φροντίδα. Πώς μπορεί άλλωστε να ποτίσει κανείς από μία άδεια δεξαμενή;
Κλείνοντας, η αυτοφροντίδα δεν είναι πολυτέλεια. Είναι αυτό το καθημερινό ραντεβού με τον εαυτό μας, στο οποίο χρειάζεται να θυμόμαστε να εμφανιστούμε, για να μπορούμε να βιώνουμε πιο ποιοτικές σχέσεις και τελικά μία πιο όμορφη καθημερινότητα.